Całe szczęście, że na glutenowe urodzinki w sali zabaw rodzice Oliwii zamiast tortu, zamówili pizzę. Świetny pomysł, bo zabiegane dzieci zjedzą coś sycącego i zdrowszego, niż masa sztucznego, słodkiego kremu (najczęściej takie zamawiane w cukierniach torty mają marny skład). Ucieszyłam się zatem, bo zamiast szykować dla mojej małej Zosi z celiakią mały torcik, mogłam upiec pizzę. To łatwiejsze i szybsze zadanie. Zwłaszcza, że w 2011 r. nie było jeszcze w sklepach tylu składników lub gotowych produktów bezglutenowych, czy choćby półproduktów. Wszystko trzeba było zrobić samemu, od A do Z.
Dwie godziny przed imprezą uszykowałam ulubione dodatki moich dzieci (bo Antek też został zaproszony): bezglutenowe salami, oliwki, żółty ser, bezglutenowe parówki, sos pomidorowy i ser mozarella. Zależało mi na tym, by zabrać na urodzinki ciepłą, dopiero wyjętą z pieca pizzę bezglutenową. Dlatego dopiero godzinę przed wyjściem przygotowałam pół kilo mąki Mix B Dr. Schär, 400 ml wody, 25 g świeżych drożdży, 40 g masła i pół łyżeczki soli. Wymieszałam składniki i zostawiłam, by ciasto podrosło. Dopiero wtedy wczytałam się w przepis z broszurki producenta mąki: ciasto ma rosnąć 30 minut, a przybrane pizze mają się piec 40 minut!
- Nie zdążymy, jak nic nie zdążymy! – zdenerwowałam się. – Ale jak zrobię małe pizzerki i włączę termoobieg, to może upieką się w pół godziny? – myślałam na głos, zła na siebie, że jednak zostawiłam pieczenie na ostatnią chwilę.
Z wyrośniętego ciasta uformowałam kulki, do których dodałam albo czerwoną paprykę w proszku albo mąkę dyniową (dla uzyskania koloru ciasta). Kulki rozpłaszczyłam na naoliwionych blaszkach i posmarowałam sosem. Brzegi posmarowałam olejem, by zyskały chrupkość. Piec rozgrzany do 250 stopni C tylko czekał na moje bezglutenowe pizze. Po około 15 minutach wyjęłam pizzerki i obłozyłam je dodatkami i wstawiłam ponownie do pieca na około 5 minut.
Udało się! Miałam dwie pizzerki bezglutenowe i jedną nieco większą pizzę. Ułożyłam je na tortownicy, polałam keczupem, opatuliłam aluminiową folią i pobiegliśmy z dziećmi do samochodu. Mieliśmy zaledwie parę minut spóźnienia 😁
Tuż po nas na imprezę dotarła glutenowa pizza. Mama Oliwii ustawiła na niej osiem świeczek, a po uroczystym zdmuchnięciu dzieci zatopiły zęby pachnących pizzach. Zosi i Antkowi spodobał się rozmiar ich bezglutenowych pizzerek: były łatwe do trzymania w rękach i nęcące dla oka, zwłaszcza dla niejadka z celiakią, który uwielbia małe porcje.
Co jeszcze znalazło się na glutenowych urodzinkach? Czipsy, jabłka, sok rozcieńczany z wodą, ciasto drożdżowe, paluszki solone. Ale nasze dzieci nawet nie interesowały się tym, co stało na stołach. Z niecierpliwością czekały na otwarcie swoich pudełek, które dla nich przygotowałam. A tam czekały: bezglutenowe krówki, domowe ciasteczka, batoniki. No i sok owocowy 100%. Pycha! Zosia i Antek wiedzieli, że pudełeczka muszą trzymać przy swoich talerzykach, a po wyjęciu przekąski mają je od razu zamykać, by do środka nie dostały się żadne glutenowe okruszki.
Ale na stole znalazło się coś jeszcze. Niespodzianka od mamy Oliwii, której bardzo zależało na tym, by przygotować coś, co Zosia i Antek będą mogli jeść.
W osiedlowym sklepie wynalazła keczupowe chrupki kukurydziane z przekreślonym kłosem. Skład mają niezbyt zdrowy, jak wszystkie smakowe chrupki i czipsy, ale skoro spełniają podstawowy warunek braku glutenu, byliśmy zachwyceni, że ktoś o nas pomyślał.
Z urodzinek wróciliśmy późno, a dzieci od wejścia spytały o… pizzę. Bo na imprezie, kuszone słodkościami, nie jadły jej zbyt wiele. Odgrzałam im w piekarniku po jednej pizzerce.
– Mamo, a zrobisz mi takie pizzerki bezglutenowe do szkoły? – spytała Zosia. – Niektórzy w klasie mają takie na drugie śniadanie. Też bym chciała. I wtedy na pewno śniadaniówka byłaby pusta!
Ponieważ wraz z glutenowym tatą Danielem zjedli na kolację wszystkie pozostałe pizzerki, już wiem, co mnie czeka jutro po południu … Szykowanie nowych pizzerek na piątek. A kilka oczywiście zamrożę „na czarną godzinę”.
Co jeszcze można zabrać na glutenowe urodzinki dla bezglutenowego dziecka? Wybór słodyczy specjalistycznych, jak i ogólnodostępnych jest tak duży, że tak naprawdę można zrobić szybkie zakupy w drodze na imprezę. Pamiętajcie, by nie kupować „na pamięć”, czyli zawsze przed włożeniem produktu do koszyka trzeba sprawdzić etykietę, czy nie ma tam glutenu lub zanieczyszczeń. Z kilkuletnich doświadczeń polecamy: bezglutenowe krówki , Śmiejżelki, cukierki Nimm2, Toffifee, bezglutenowe czekolady, bezglutenowe chrupki kukurydziane, bezglutenowe michałki, ptasie mleczko, bezglutenowe paluszki Balviten, bezglutenowe precelki Schar, wafelki nocciolli Schar, wafelki Snacks Schar, ciasteczka kokosowe Glutenexu (świetne dla wszelkich alergików), owocowe batony Frupp, suszone czipsy owocowe, snickersa. Jest w czym wybierać, prawda?
Do niedawna na każde urodzinki piekłam różne rodzaje ciasteczek, ozdabiając je i nadając im kształty. Lubiłam ciasteczka z bezglutenowych płatków gryczanych lub owsianych, z kleiku ryżowego, kokosanki, serniczki zwykłe lub imbirowo-cytrynowe. Efekt był taki, że sama też zjadałam spore porcje tych smakołyków. Powiedziałam więc: basta i na razie piekę nieco mniej…
A Wy lubicie glutenowe urodzinki? Co zazwyczaj zabieracie na takie imprezy? Zgadzacie się, by gospodarze przygotowywali bezglutenowe przekąski dla Waszego dziecka? Pieczecie bezglutenowe torty albo ciasteczka, czy raczej kupujecie gotowe słodkości?
Blog
