Całym sercem rozumiem Kaję i Jej mamę. Jako dziecko na diecie bezglutenowej przeżyłam trudne chwile w latach 80-tych i 90-tych XX wieku. Bo wtedy życie na diecie bezglutenowej w Polsce było o wiele trudniejsze. Mama dokonywała cudów, by mnie karmić zdrowo i smacznie, mimo braku podstawowych produktów w sklepach. Nigdy nie zapomnę chwili, gdy w 1987 r. powstał Glutenex i Mama kupiła mi tam roladę biszkoptową z pysznym kremem… Tata zapewniał mi atrakcje latem, bo dzieci z celiakią nie przyjmowano do sanatorium, na kolonie ani do przedszkola….
Potem sama zostałam mamą dziecka z celiakią i też musiałam walczyć w przedszkolu, w sanatorium, w szkole podstawowej, w sklepach i cukierniach i piekarniach, które sprzedawały „bezglutenowe” chleby czy pierogi…
Dlatego wszystko, co dziś przeżywają dzieci z celiakią i ich mamy, ja w pełni rozumiem. A i tak mnie, i wszystkie inne mamy, wzruszają wspomnienia. Oto co napisała mi parę dni temu Karolina, mama 15-letniego Pawła, który od lat jeździ na moje kolonie bezglutenowe.
- – Córcia sąsiadki niedawno dowiedziała się o celiakii, a do tego ma jeszcze cukrzycę. Dorotka chodzi do przedszkola i na pewno spotkanie z innymi dziećmi bardzo by pomogło, dlatego zachęcam ją do zapisania się na Mikołajki z Bezglutenową Mamą. Pamiętam jak mój Pawełek (15lat😂) był mega zadowolony po pikniku w Lesznie. Mówił:” mamo ja mogę wszystko i nie muszę uważać”. Za gardło ściska. Jestem mega dumna z naszych dzieciaków – napisała Karolina, a mnie też ścisnęło się gardło.
Dlatego wspierajmy się na każdym kroku: dzieci z celiakią i na diecie bezglutenowej i bezglutenowe mamy.
Poniżej na zdjęciu: w przybliżeniu rok 1985, ja na Mikołajkach dla dzieci w Komendzie Milicji we Wschowie, w zakładzie pracy mojego Taty
Blog
KOMENTARZE