Już w minionych dziesięcioleciach jesienią i zimą „katowano” dzieci tranem – właśnie po to, by dostarczyć im bezcennej dla człowieka witaminy D3. Obecnie wiadomo już, że niedobór tej witaminy jest powszechnym problemem zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Otóż w naszej szerokości geograficznej jesienią i zimą kąt padania promieni słonecznych jest zbyt mały i nie umożliwia produkcji witaminy D3 w skórze. Z kolei ilość „zmagazynowanej” witaminy D3 w tkankach zazwyczaj jest niewystarczająca.
Jakie są objawy i skutki niedoboru witaminy D3 w organizmie? To np. przewlekłe zmęczenie, drgania mięśni, obniżenie nastroju, bezsenność, brak energii, zimne stopy i dłonie, skłonność do infekcji. W konsekwencji mogą wystąpić choroby układu sercowo-naczyniowego, skłonność do złamań kończyn, nadciśnienie czy choroby autoimmunizacyjne.
Zanim sięgniecie po suplementację witaminą D3, warto zbadać w laboratorium jej poziom, zwłaszcza u dzieci. Dawkowanie i liczbę jednostek najlepiej ustalić z lekarzem rodzinnym. Sprawdźcie również, czy witamina D3, po którą sięgniecie, jest bezpieczna dla osoby z celiakią i na diecie bezglutenowej (czy nie zawiera np. skrobi pszennej, aromatów itp.). W mojej rodzinie stosuję następujący system suplementacji witaminą D: jesienią, zimą i wiosną dzieci 2 tys. jednostek dziennie w postaci 2 tabletek Vigantoletten 1000, dorośli – 4 tys. jednostek w postaci 2 tabletek Vigantoletten 2000. Latem stosujemy połowę tej dawki.
Blog
