[problem. Bo na razie go nie widzą.
Od dawna wiem, że większość polskich sanatoriów i szpitali nie zna szczegółowych wytycznych dotyczących diety bezglutenowej. Przekonałam się o tym na własnym przykładzie, gdy z dziećmi trzykrotnie przebywałam w sanatoriach. W jednym ośrodku (Długopole-Zdrój) personel był bardzo przychylny i chętny do zdobywania wiedzy, natomiast w Szczawnie-Zdrój nawet lekarka dziwiła się, że kupuję inne parówki i że nie korzystam z ich chleba bezglutenowego, wypiekanego w pobliskiej piekarni (!). Doskonale więc wiem, co przeżywacie podczas turnusów w sanatorium i w trakcie pobytu w szpitalach.
Można to opisać jednym słowem: gehenna. Bywa, że w sanatorium przebywają osoby bezglutenowe, nie do końca obeznane z rygorami diety bezglutenowej. I one nie zauważają rażących błędów popełnianych przez dietetyka czy personel kuchni. Nie mają więc uwag. Ale zdecydowana większość osób z celiakią i na diecie bezglutenowej uderza w ścianę obojętności. Nasze uwagi są lekceważone przez personel medyczny i kuchenny. Gdy prosimy o stosowanie specjalistycznych produktów bezglutenowych (mąk, płatków kukurydzianych, pieczywa, wędlin), spotykamy się z niechęcią.
Jesteśmy traktowani jak rozhisteryzowani pacjenci. A ja pytam: dlaczego czyjeś błędy mają zniweczyć lata stosowania przez nas ścisłej diety bezglutenowej?
Praktyka jest taka, że dziecko z celiakią i na diecie bezglutenowej (podobnie jak dorosły) zazwyczaj nie może liczyć na specjalistyczne wyżywienie w takiej placówce.
Jeśli zamierzacie wysłać swoje bezglutenowe dziecko do sanatorium, upewnijcie się najpierw, czy personel zna zasady diety.
Zaproponujcie przysłanie poradnika ze stowarzyszenia lub wręcz poproście stowarzyszenie o uwrażliwienie personelu na zasady diety. Ktoś ze stowarzyszenia zadzwoni do dietetyka w sanatorium, prześle mu wytyczne oraz wykaz dozwolonych i zabronionych produktów.
Blog
