Razowa, bezglutenowa bułka z domowego piekarnika. Okrągła, bajecznie wyrośnięta, o chrupiącej skórce, mięciutka i elastyczna w środku… Naturalnie ciemna, bez barwników i spulchniaczy. Pyszna nawet z samym masłem. Idealna na śniadanie, do szkoły i do pracy. Dzieci je uwielbiają.
Ostrzegam: tych bułek lepiej nie piec wieczorem. W nocy mogą niepostrzeżenie zniknąć…
Składniki:
– 225 gram mąki razowej Schar (bez skrobi pszennej);
– około 200 ml letniej wody;
– pół łyżeczki soli;
– 5 gram suszonych drożdży;
– niepełne 2 łyżki oleju;
– ziarna do posypania (mak, siemię lniane, sezam);
Mąkę przesiewam, w misce dokładnie mieszam z drożdżami (np. drożdże Dr. Oetkera lub Drożdże Babuni), a następnie z solą. Stopniowo dolewam letnią wodę i krótko mieszam mikserem. Na końcu dodaję olej i znów chwilę miksuję. Masa powinna mieć średnio gęstą konsystencję: nie lejącą, ale i nie zbitą. Gdy jest zbyt gęsta, dolewam jeszcze parę łyżek wody i ponownie chwilę wyrabiam ciasto. Potem obsypuję je mąką i zostawiam na 20 minut do wyrośnięcia w misce przykrytej ściereczką.
Po 20 minutach zaczynam formować bułki dłońmi namoczonymi w wodzie. Jeśli kule nie mają jednolitej powierzchni i pękają, to znak, że ciasto jest zbyt suche. Jeszcze na tym etapie można dodać parę łyżek wody i ugnieść masę rękami (uwaga, będzie się kleić :)).
Uformowane bułki układam na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia, nacinam je na powierzchni nożem i ustawiam przy kaloryferze. Blaszkę przykrywam mokrą ściereczką.
Bułki powinny podwoić objętość. Trwa to około 45-60 minut. Nastawiam piekarnik na 200 stopni, a do wewnątrz wstawiam foremkę z wrzącą wodą, która nawilży powietrze podczas pieczenia.
Wyrośnięte bułki smaruję roztrzepanym jajkiem i posypuję ulubionymi ziarnami: czarnuszką, makiem, sezamem, siemieniem lnianym, otrębami gryczanymi.
Blaszkę wstawiam do piekarnika na około 35-40 minut. Gdy bułki ściemnieją i przyrumienią się, wyjmuję blaszkę do ostygnięcia.
Bułki, które zjemy w danym dniu, zostawiam w koszyku. Pozostałe zamrażam, ułożone w odstępach na deseczce. Potem przekładam je do woreczka. Każdego ranka wyjmuję dwie bułeczki. Zamrożone wkładam do piekarnika nastawionego na 200 stopni.
Po około 7-10 minutach są gotowe. Gdy włączę termoobieg, odpiekanie trwa chwilę krócej, na dodatek zyskuję bajecznie chrupiącą, niemal strzelającą w zębach skórkę (spokojnie, żaden siekacz się nie złamie :).
Z podanej porcji uformowałam 6 bułek średniej wielkości. Na początek warto spróbować piec właśnie z takiej, niewielkiej ilości mąki. Gdy coś się nie uda, będzie mniejsza strata….
Coś o tym wiem, bo do niedawna bułczany pech niweczył moje wszelkie podejścia do pieczenia, a na szkolne śniadanie, do fishburgerów czy zapiekanek, dzieci musiały zajadać sklepowe specjały :).
Gdy bułki nie wyrosną przed wstawieniem do piekarnika, nie liczmy, że tam wydarzy się cud i nabiorą większych rozmiarów. Nic z tego. Upieką się, ale zbite, twarde i zdatne do jedzenia tylko dla bardzo zdeterminowanych celiaków…
Ale nie ma co się przejmować. W takich sytuacjach tniemy je na kawałki i zostawiamy na blaszce w przewiewnym miejscu. Po kilkunastu dniach, gdy są już suche (z łatwością dają się łamać), robimy z nich bułkę tartą. Tak, dawno takowej nie kupowałam, mam trochę zapasów :).
Korzystałam ze sprawdzonej mąki razowej firmy Schar, która nie zawiera skrobi pszennej. W jej składzie są: skrobia kukurydziana, mąka z siemienia lnianego, otręby grochu, otręby ryżowe, błonnik pokarmowy, sól, cukier i guma guar. Mąka kosztuje około 18 zł/kg, a więc około 4-5 zł drożej, niż polska mąka razowa, zawierająca skrobię pszenną bezglutenową.
Z uwagi na inny skład tych mąk (włoskiej i polskich), do tego przepisu lepiej nie używać zamiennie innej mieszanki. Ryzykujemy zakalcem… Niebawem podam więc przepis na razowe bułki z rodzimych mąk.
Dlaczego warto podjąć się pieczenia domowych bułek? Dzieci je uwielbiają i z pewnością docenią chrupiące pieczywo z maminej kuchni. Zyskają coś jeszcze: bułki pozbawione spulchniaczy, zagęstników i wszelkich innych dodatków. Producenci bezglutenowego pieczywa stosują je, by pieczywo przetrwało kilka tygodni na sklepowych półkach.
Blog
KOMENTARZE