Parówki nie są idealnym pożywieniem w diecie bezglutenowego dziecka, ale przecież te o przyzwoitym składzie mogą czasem znaleźć się na talerzu malucha. Parówki nadziewane makaronem spaghetti docenią z pewnością bezglutenowe niejadki, które potrzebują wzrokowej i zapachowej zachęty do jedzenia. To proste i szybkie danie, ubarwione bezglutenowym sosem pomidorowym jest właśnie takim wabikiem. I znakomitą zabawą :).
Składniki na porcję dla 4 osób:
- opakowanie bezglutenowych parówek o dużej zawartości mięsa (powyżej 90%), bez MOM;
- około 250 g gatunkowego makaronu spaghetti bezglutenowego (Schaer, Garofalo);
- cebula i 2 ząbki czosnku;
- olej do smażenia;
- puszka pomidorów w puszce lub passata pomidorowa (albo koncentrat);
- 1/4 litra bulionu domowego (ewentualnie przygotowanego na bezglutenowej kostce rosołowej);
- oliwki czarne (opcjonalnie);
- zioła prowansalskie bez śladowych ilości glutenu;
- sól;
- łyżeczka mąki ziemniaczanej bez śladowych ilości glutenu (np. Grula w Biedronce lub Castello w Lidlu);
Zagotowałam wodę z 2 łyżkami oliwy i pół łyżeczki soli. Surowe parówki pokroiłam na około 2 cm kawałki. Każdy kawałek nadziewałam 4-5 nitkami makaronu – do połowy ich długości. Tak przygotowane parówki wrzuciłam na wrzątek i gotowałam 8 minut – według przepisu na opakowaniu makaronu. Wyjęłam makaron z parówkami łyżką cedzakową i układałam porcje na talerzach. Ozdabiałam oliwkami, polałam oliwą z oliwek i posypałam startym parmezanem (z wyłączeniem talerza Antka, który nie jada takich dodatków).
Ciekawym urozmaiceniem dania, atrakcyjnym dla dzieci, jest sos pomidorowy. Gdy jesteśmy pod namiotem lub mamy mało czasu, możemy skorzystać z gotowego bezglutenowego sosu pomidorowego. Słoiczek takiego sosu, z przekreślonym kłosem, znajdziemy m. in. w Rossmannie, na regale ze zdrową żywnością. Wystarczy go podgrzać i polać parówki nadziewane makaronem.
Oczywiście o niebo lepszy będzie domowy sos pomidorowy, który można przygotować na aromatycznym bulionie. Do gorącego bulionu dodaję zmiksowane pomidory lub bezglutenową passatę pomidorową. Mieszam, doprawiam ziołami prowansalskimi i zagęszczam śmietaną (lub zaklepką z łyżeczki mąki ziemniaczanej i zimnej wody). Gotowe!
Uwaga: w tym przepisie naprawdę jest istotne, by skorzystać z bezglutenowego makaronu dobrej jakości, a nie najtańszego (np. Sam Mills). Tańszy makaron bezglutenowy trzeba dłużej gotować i istnieje ryzyko, że w którymś momencie po prostu się połamie. Lepsze makarony pozostaną sprężyste i dzięki temu zachowamy oryginalny i atrakcyjny wygląd potrawy. Ale oczywiście nie stanie się nic tragicznego, jeśli macie pod ręką tylko bezglutenowy makaron z Biedronki lub inny, mniej gatunkowy. Dzieci i tak będą zachwycone oryginalnym wyglądem potrawy.
Blog
KOMENTARZE