Pierwszy poniedziałek marca witam słodko i kolorowo. Przed pracą sączę kawę z cynamonem i podjadam mój wieczorny wypiek: bezglutenowy mazurek daktylowo-amarantusowy. To ciasto według przepisu z książki „Święta bez pszenicy” już przy pierwszym kęsie dostało piątkę z plusem. Niezbyt słodkie, o lekko kawowym posmaku, udekorowane masą daktylową i deserową czekoladą. Takie wytrawne mazurki mogę jadać codziennie… Oto szybki przepis.
Składniki
Kruche ciasto:
- 120 g bezglutenowej prażonej mąki amarantusowej
- 80 g bezglutenowej mąki gryczanej (najlepiej pełnoziarnistej)
- 40 g bezglutenowego siemienia lnianego
- 120 g masła (lub dozwolonej margaryny)
- 100 g naturalnego jogurtu
- 60 g cukru pudru lub zmielonego ksylitolu
- 1/3 łyżeczki mielonego imbiru bez glutenu
- łyżeczka ekstraktu waniliowego (może być bezglutenowy cukier waniliowy)
- 1/2 łyżeczki bezglutenowego proszku do pieczenia (opcjonalnie)
- masło do posmarowania formy
- do obsypania formy: amarantus ekspandowany, bezglutenowa bułka tarta, zmielone migdały itp.;
Nadzienie:
- 200 g suszonych daktyli bez pestek i bez glutenu
- 80 g kwaskowego dżemu bez glutenu – użyłam porzeczkowego
Polewa:
- roztopiona deserowa czekolada bez glutenu
- do ozdoby: migdały, posiekane orzechy, żurawina – bez glutenu
Daktyle zalałam wrzątkiem i odstawiłam na dwie godziny. Odsączyłam i zblendowałam z dżemem na jednolitą masę.
Piekarnik nastawiłam na 200 stopni C. W misce wymieszałam suche składniki na ciasto, dodałam pokrojone na kawałki masło i zagniotłam. Dodałam jogurt i ponownie zagniotłam ciasto na gładką masę.
Wyłożyłam nim okrągłą formę o średnicy niespełna 20 cm i wstawiłam do piekarnika na około 16-18 minut. Gdy ciasto ostygło, rozsmarowałam na nim masę daktylowo – dżemową. Roztopiłam czekoladę i polałam nią ciasto. Ozdobiłam posiekanymi orzechami nerkowca, migdałami, rodzynkami i żurawiną. Wstawiłam do lodówki na noc, by zastygło. Rano po śniadaniu mieliśmy prawdziwą ucztę. Zimna czekolada bajecznie strzelała przy każdym kęsie, a słodka masa daktylowa równoważyła nieco wytrawny, kawowy smak kruchego spodu.
Zazwyczaj nie mogłam zjeść więcej, niż jedną porcję mazurka. W tej wersji pofolgowałam sobie, tłumacząc, że po prostu wyławiam smaki…. Za chwilę do degustacji zasiądzie Zosia i jestem bardzo ciekawa jej opinii. A Antek … takich rzeczy nie jada.
(*)Przepis pochodzi z książki „Święta bez pszenicy” autorstwa Marty Szloser i Wandy Gąsiorowskiej, Wydawnictwo Bukowy Las 2015. Nieco go zmodyfikowałam – dostosowałam do zawartości szafek. Zamiast ksylitolu użyłam cukru, zamiast złocistego siemienia lnianego – zwykłego siemienia lnianego, a zamiast 1/3 łyżeczki wanilii – łyżeczkę ekstraktu waniliowego. Jako polewy użyłam roztopionej czekolady.
Blog
