Bezglutenową, jak i glutenową kuchnię trudno wyobrazić sobie bez cukru waniliowego. Niestety, ten dostępny w sklepach jest daleki od ideału. Najczęściej zawiera wanilinę, a więc sztuczny składnik, który może wywoływać uczulenia, zmiany w pigmentacji skóry… Ów sklepowy cukier waniliowy może też zawierać gluten, pochodzący z aromatu, jak i z zanieczyszczeń krzyżowych. Zamiast się truć, zróbmy go w domu same. Będzie niedrogo i zdrowo, a dzieciom doda apetytu.
Wystarczą dwie laski prawdziwej wanilii (szczelnie zapakowane – np. z Lidla w plastikowych rurkach) i 200 gram cukru białego albo cukru brązowego albo, najzdrowiej – ksylitolu.
Laskę wanilii trzeba rozciąć, nożykiem wyskrobać ziarenka i wrzucić je do słoiczka z cukrem. Słoik musi być szczelnie zamknięty. Po tygodniu (ale i już po 4 dniach) cukier można zmielić w młynku do kawy. Nasz domowy, bezglutenowy cukier waniliowy będzie gotowy.
Uwaga: cukier zamknięty w słoiczku szybko twardnieje, ale nie traci swojego zapachu. Łatwo go skruszyć i nabrać łyżeczką.
Aby uprościć sobie zadanie, można przecięte wzdłuż laski wanilii w całości włożyć do słoiczka i, w całości, lub pokrojone w poprzek, zmielić w młynku.
Przelicznik jest zazwyczaj taki: czubata łyżeczka domowego cukru odpowiada paczuszce sklepowego cukru niby’waniliowego.
Odkąd poznałam ten sposób, nie muszę korzystać z cukru sklepowego, znam zapach i smak prawdziwej wanilii, a przede wszystkim używam produktu naprawdę bezglutenowego i bezpiecznego.
Cukier waniliowy w naszej kuchni jest stosowany dość często. Dodaję go do domowego serka homogenizowanego, do bezglutenowych racuszków, do wszystkich wypieków, ciasteczek, ciast na zimno. Odrobina cukru waniliowego do kawy lub herbaty ciekawie aromatyzuje te napoje, co jest szczególnie miłe w zimne dni. A my, celiacy, mamy tak niewiele okazji, by napić się smakowej, bezglutenowej herbaty, prawda?
Wanilia ma wiele zalet: wzmaga apetyt (ważne u niejadków), odpręża, jest też afrodyzjakiem :).
Blog
KOMENTARZE