Nie spodziewałam się, że to ciasto zasmakuje wszystkim dzieciom. Bo takie zdrowe, pełne bakalii, o wyraźnym posmaku melasy karobowej. A jednak. Ciasto pałaszowały ze smakiem bezglutenowe dzieci i te glutenowe, a dorośli tylko im wtórowali. Przyznam, że i mnie trudno było powstrzymać się przed sięganiem po kolejne porcje. Ciasto ledwie dotrwało do sesji fotograficznej. Brawa więc dla autorek „Kuchni polskiej bez pszenicy”.
Składniki (*):
- 500 g bezglutenowych płatków owsianych (Glutenex, Provena, Amarello);
- 200 g masła (w wersji wegańskiej – margaryna);
- 160 g suszonych owoców bez śladowych ilości glutenu (np. rodzynki, śliwki, daktyle, morele, żurawina);
- 100-150 g ksylitolu lub cukru;
- 8 łyżek płynnego miodu lub dowolnej melasy bezglutenowej, np. karobowej;
- szczypta soli;
Suszone owoce zalałam wrzątkiem na 10 minut, dokładnie odcedziłam i drobno posiekałam. Piekarnik nagrzałam do temperatury 160 stopni C. Okrągłą foremkę o średnicy 20 cm wyłożyłam papierem do pieczenia.
W dużym rondlu rozpuściłam masło, dodałam melasę z ksylitolem oraz sól. Gdy masa zaczęła się gotować, zdjęłam rondelek z ognia i wsypałam płatki owsiane. Zamieszałam i dodałam posiekane owoce. Masę dokładnie wymieszałam. Wydała mi się zbyt sucha i mało wiążąca, więc dodałam jeszcze 2 łyżki melasy.
Masę przełożyłam do formy i dłońmi zwilżonymi wodą mocno ją ugniotłam. Piekłam 25 minut, uważając pod koniec, by powierzchnia ciasta zbytnio nie zgęstniała. Wyjęłam upieczone ciasto z piekarnika, a po kwadransie wystawiłam je z formy i zostawiłam do odparowania na metalowej kratce. Pachniało tak aromatycznie, że żal było czekać do ostudzenia. A jednak wytrwałam nawet do następnego dnia, tym bardziej, że autorki przepisu zalecały taką wstrzemięźliwość. Miały rację: to ciasto, zwane w ich przepisie owsianymi kotkami z suszonymi owocami, z upływem kolejnych dni smakowało coraz lepiej. Trzymałam je na stole na drewnianej deseczce, przykryte bawełnianą ściereczką. I codziennie skubałam po kawałeczku…
Spodziewałam się, że będę mogła zjeść całą porcję, ale dzieci zrobiły mi niespodziankę. Zgodnie orzekły, że to ciasto jest znakomite….
(*) Przepis pochodzi z książki Marty Szloser i Wandy Gąsiorowskiej „Kuchnia polska bez pszenicy” Wydawnictwa Bukowy Las.
Blog
