W garnku zagotowałam wrzątek z olejem i solą. W wysokiej misce wymieszałam jajka z mąką i szczyptą soli ziołowej. Ucierałam składniki widelcem przez niespełna minutę, by pozbyć się grudek. Powstało nieco ciągnące ciasto. Nie było lejące, ani zbite, tylko puszyste i nieco przypominające gęsty kisiel.
- Raz kozie śmierć, zobaczymy, co z tego wyjdzie – pomyślałam.
Gdy woda zawrzała, stopniowo kładłam kluseczki: nabierałam łyżeczką porcję ciasta i pomagając sobie dłońmi wrzucałam „glutki” na wrzątek. Gotowałam 2 minuty od momentu wypłynięcia. Gorące kluseczki przecedziłam na sitku, przełożyłam do naczynia wysmarowanego masłem i wstawiłam do gorącego piekarnika – by poczekały parę minut na obiad.
Ku mojemu zaskoczeniu kluseczki wyszły znakomicie. Były puszyste i delikatne, po prostu rozpływały się w ustach. Eksperyment się więc udał i lane kluseczki bezglutenowe zostały zjedzone z gulaszem do pustego talerza.
Blog
