U pacjentów z nieleczoną celiakią ryzyko rozpoznania chłoniaków – w tym głównie chłoniaka jelit – w porównaniu do ogólnej populacji jest 40 razy większe. Chłoniaki w chorobie trzewnej występują najczęściej u osób w wieku 40-60 lat z niedawno rozpoznaną celiakią (5 lat i krócej). Oblicza się, że co 10 pacjent z chorobą trzewną rozpoznaną po 50. roku życia zachoruje na chłoniaka. Mimo intensywnego leczenia większość tych pacjentów umiera w ciągu kilku miesięcy od rozpoznania nowotworu.
Inne nowotwory występujące częściej, niż w populacji, to:
- gruczolaki dwunastnicy
- nowotwory przełyku, żołądka i jamy ustnej
W zapobieganiu nowotworom korzystny efekt przynosi długotrwałe, ścisłe przestrzeganie diety bezglutenowej. U pacjentów na rygorystycznej diecie bezglutenowej trwającej ponad 5 lat od rozpoznania choroby, ryzyko wystąpienia chłoniaków jest takie samo, jak w ogólnej populacji. Jest jeszcze inna udokumentowana zależność: im wcześniej postawione rozpoznanie i wdrożone leczenie dietą bezglutenową, tym mniejsza szansa na wystąpienie nowotworu.
W kilku badaniach naukowcy odnotowali u osób z chorobą trzewną zwiększone ryzyko infekcji dróg moczowych, zakażenia gruźlicą, inwazyjnego zakażenia pneumokokami i posocznicy, a także choroby wątroby i trzustki. Należy tu wspomnieć, że nawet rygorystycznie przestrzegana dieta bezglutenowa tylko u nielicznych pacjentów prowadzi do pełnego wygojenia błony śluzowej jelita cienkiego. Dlatego u pacjentów z chorobą trzewną występuje słabsze wchłanianie mikroelementów, składników odżywczych i witamin (m. in. B i D). Stąd zalecenie, by cyklicznie badać poziom tych witamin w organizmie.
U pacjentów z chorobą trzewną, częściej niż u zdrowych osób, występuje niedobór IgA całkowitego. Może to sprzyjać słabszej odporności, a tym samym częstszym infekcjom.
Blog
