Boję się, że nauczycielki znowu zapomną o celiakii moich synów

Karolina zdobyła się na odwagę i poszła do pedagoga szkolnego na rozmowę o dyskryminacji swoich dwóch synów z celiakią. Zrobiła to dla swoich dzieci, ale też dla wszystkich uczniów zmagających się z dietami eliminacyjnymi i odrzuceniem z tego powodu. Brawo, tym bardziej, że Karolina sama o sobie mówi, że nie należy do walecznych osób. Co przelało szalę goryczy?

Tutaj kupisz

Bezglutenową książkę kucharską, jakiej jeszcze nie było + ebook na thermomix

Nie pomyśleli o lodach dla ucznia z celiakią

Na początku roku szkolnego Karolina powiadomiła dyrekcję szkoły o celiakii obu synów. Okazało się, że to za mało …

.W czerwcu br. z okazji Dnia Dziecka rada rodziców zaplanowała lody dla wszystkich uczniów, kupione oczywiście ze wspólnych pieniędzy wpłacanych przez rodziców na konto. Karolina dowiedziała się o tym przypadkiem, dzięki wychowawcy starszego syna, który uprzedził o takiej sytuacji. Wychowawczyni młodszego z braci nie skontaktowała się z mamą w tej sprawie.

Będą to rożki i dowiedziałam się, że absolutnie nie ma możliwości zakupu dwóch innych lodów, bezpiecznych dla dziecka z celiakią ani zakupu np. bezglutenowych kaktusów dla całej szkoły – pisała Karolina do Bezglutenowej Mamy. – Powiedz mi proszę, czy jest sens walczyć i tłumaczyć w szkole chorobę dzieci? Na lekcjach uczą o tolerancji, świętujemy i oddajemy szacunek osobom chorym na autyzm, downa, niepełnosprawnym ruchowo, ale celiaka skreśla się na każdym etapie. Czuję jakby myśleli, że to mój wymysł i nie potrafię już z tym walczyć, a to dopiero początek.

Sprawa skończyła się tym, że mama zaniosła synom do szkoły lody bezglutenowe, które sama kupiła (!). Zatem zapłaciła podwójnie za lody: w ramach składki do rady rodziców, których jej dzieci nie otrzymały i drugi raz – gdy prywatnie kupiła i zaniosła smakołyki do szkoły. Z powodu takiego zakończenia przekazała dyrekcji informację, że jej składka traci sens i nie powinna jej uiszczać. Nie otrzymała jednak informacji zwrotnej.

klik – poznaj inne wpisy z kategorii strefa dziecka z celiakią

Mamo, nie odpuszczaj – dla dobra swojego dziecka z celiakią

Zachęcałam Karolinę, by spotkała się z dyrekcją, pedagogiem, wychowawczyniami synów i jeszcze raz wyjaśniła im specyfikę choroby trzewnej, diety bezglutenowej i dyskryminacji w szkole. Przekonywałam ją, że trzeba „namolnie” tłumaczyć, zanosić wydruki z komputera o diecie i celiakii itp.

Trzeba mówić głośno, że brak loda dla dziecka z celiakią to dyskryminacja. Nie możemy chować głowy w piasek i bać się, wstydzić, krępować, nie mieć siły itp. – bo to nasze dzieci i nasza rola dziejowa – motywowałam Karolinę. Ona jednak nie czuła się na tyle silna. Nieoczekiwanie życie napisało inny scenariusz.

Zobacz filmik: Walcz o swoje dziecko na diecie bezglutenowej!

Rozmowa w szkole o sytuacji dzieci z celiakią

Szalę goryczy przelał temat pizzy podczas nocy w szkole, ale wcześniej był brak owych bezglutenowych lodów na dzień dziecka, świątecznej paczki z bezpiecznymi produktami i wiele innych sytuacji. Wszystkie byłyby trudne dla dorosłego na diecie bezglutenowej, a co dopiero dla kilkuletnich dzieci z celiakią!

Niedawno w szkolnym e-dzienniku pojawiła się informacja, że klasa jednego z synów Karoliny spędzi noc w szkole. Z klasowych pieniędzy miała zostać zakupiona pizza dla wszystkich dzieci. Chłopiec, uradowany przygodą, spytał nauczycielkę, co on będzie jadł. Odpowiedziała „dla ciebie mama zrobi i przyniesie”.

Mam wrażenie, że nie odebrał tego źle, ale ja poczułam się jakbym w pysk dostała i za niego i za siebie. Nikt nie zapytał, padło oświadczenie. Gdzie integracja? Dlaczego po raz kolejny mam płacić za inne dzieci, a moje jest odpychane na starcie?! – zbuntowała się Karolina. – Umówiłam się na spotkanie z pedagogiem szkolnym. Opisałam wszystko, co spotyka moich chłopców. Zapytałam gdzie tolerancja i choćby odrobina dobrej woli? Rozmowa trwała długo, nie poszłam ze złością, tylko z prośbą o pomoc. Nie chcę być nachalna, prosiłam tylko, żeby zrozumieli, żeby wczuli się w sytuację młodego dopiero kształtującego się człowieka. Nie wiem czy cokolwiek pomoże, mam nadzieję, że tak. Nie wiem, czy nie będzie potrzebne wsparcie kogoś jeszcze, żeby nauczyli się bo to przecież nie ostatnie dzieci. Tak bym chciała nie bać się kolejnych sytuacji, że znowu zapomną w szkole o moich chłopcach …

„NIE” dyskryminacji dzieci z celiakią i na dietach eliminacyjnych

Od lat wspieram wszystkie bezglutenowe mamy w Polsce, które zmagają się z obojętnością, znieczulicą i brakiem empatii w żłobkach, przedszkolach, szkołach, szkolnych internatach, ośrodkach wypoczynkowych itd. W razie potrzeby podejmuję interwencje jako ogólnopolskie stowarzyszenie bezglutenowe dla osób z celiakią, na co dzień buntuję mamy, zachęcam je do walki, do stawania murem za swoim dzieckiem.

Bo kto za nim stanie, jak nie mama i tata? Kto zrozumie jego udawany uśmiech akceptacji czy wyuczoną zgodę na brak przekąski, upominku mikołajkowego, poczęstunku na konkursie szkolnym? Ja to wszystko znam: z własnego dzieciństwa lat 80 i 90-tych, jako mama, a także jako organizatorka kolonii specjalistycznych dla dzieci z celiakią. Podczas zajęć edukacyjnych poznaje wszystkie traumy związane z dietą, jakie spotkały kolonistów od najmłodszych lat. Uchrońmy przed tym kolejne dzieci, kolejne roczniki, ok? Kropla drąży skałę, pamiętajcie!

Walczcie kochani o swoje dzieci na diecie bezglutenowej i na innych dietach eliminacyjnych. Nie złością, nie agresją, ale cierpliwym, nieustępliwym tłumaczeniem, wyjaśnianiem, jak trudna dla dziecka jest dyskryminacja. Jeśli to nie pomaga, trzeba sięgnąć po ciężkie działa, ale wtedy podpowiadam indywidualnie, co robić.

A teraz proszę o komentarze z brawami dla Karoliny, która przemogła się i poszła walczyć o swoich synów z celiakią.

Tutaj kupisz

Bajkę terapeutyczną dla dzieci z celiakią i na dietach eliminacyjnych

Gosia 02/12/2022 12:18 Odpowiedź

Brawo dla Karoliny! U nas to samo 😒 A wychowawczyni unika kontaktu, rozmów i odpowiedzialniości, którą zwala na innych rodziców z klasy... Całe szczęście mój mąż jest odważniejszy i nie odpuszcza.

Bezglutenowa Mama 08/12/2022 12:26 Odpowiedź

Brawo dla męża i super, że w rodzinie jest jedna osoba, która ma siłę na walkę :)

Ania 27/11/2021 23:48 Odpowiedź

Brawo, ja jeszcze nie mam tyle siły...

Trening czyni mistrza, aczkolwiek trzymam kciuki, żebyś nie musiała walczyć ...

Menu

Blog

Boję się, że nauczycielki znowu zapomną o celiakii moich synów