Lubię zaskakiwać domowników nowymi smakami, przy okazji przemycając do znanych dań niecodzienne i zdrowe dodatki. I tak pewnej soboty powstała bezglutenowa pizza dyniowo – żołędziowa.
Komu smakowała? Wszystkim członkom rodziny, a także naszemu pięcioletniemu gościowi, jego rodzicom i siostrom (wszyscy glutenowi). Egzotyczny był tylko spód. Dodatki pozostały tradycyjne, choć w wersji gluten free: ser, salami, parówki i warzywa.
Składniki:
– 220 g bezglutenowej mąki chlebowej lub uniwersalnej;
– 60 g bezglutenowej mąki dyniowej (np. Szarłat);
– 20 g bezglutenowej mąki żołędziowej (Dary Natury);
– 20 g świeżych drożdży lub 6 g suszonych;
– szklanka letniej wody;
– 2 łyżki oleju;
– sól, cukier;
– ulubione przyprawy: oregano, tymianek, bazylia, czosnek;
– ulubione dodatki bez glutenu, np.: ser żółty lub mozarella, bezglutenowa salami (np. Żywiec), parówka (np. Konspol, Drobimex) oraz warzywa: cebula, papryka, oliwki;
Mąki przesiałam, dodałam oregano i bazylię, szczyptę soli i cukru. Drożdże rozpuściłam w szklance letniej wody. Wlałam do miski z mąkami. Wymieszałam łyżką, dodałam olej i ponownie wyrobiłam ciasto. Odstawiłam w ciepłe miejsce na około 15-20 minut, by podwoiło objętość.
W tym czasie koncentrat pomidorowy wymieszałam z oliwą i wyciśniętym czosnkiem, z przyprawami. Piekarnik nastawiłam na 180 stopni C. Starłam ser, pokroiłam wędliny i warzywa. Gdy ciasto podrosło, zagniotłam je i podzieliłam na części. Ułożyłam na posmarowanych olejem blaszkach do pizzy, uformowałam placki. Posmarowałam je pomidorami i dekorowałam dodatkami.
Pizzę piekłam około 20 minut. Może nie wyrosła tak bardzo, jak pizza przygotowana wyłącznie z białej mąki. Ale jej smak…. Czuliśmy się trochę jak dziki w lesie, buszujące pod dębem ;).
Pizzę dyniowo – żołędziową zajadali ze smakiem wszyscy domownicy, a także goszczący u nas glutenowy, pięcioletni Adaś. W ramach eksperymentu przekazaliśmy też jej fragment rodzicom i siostrom Adasia.
– Początkowo nie przekonywał ich kolor, niespotykany jak na pizzę – relacjonowała potem mama Adasia. – Ale jak już spróbowali, to szybko zniknęła ze stołu…
To tylko kolejne potwierdzenie, że bezglutenowe jedzenie jest smaczne nawet dla tych, którzy nie muszą jeść bez glutenu. Kto się zgadza?
Blog
